نور سی می اگن..

و تو هر جمعی، مرداها دیر یا زود به بحث درباره ی جنگ میرسن..

و من،

این کلمه..

نه. حتی نیازی ب این هم نیست.. من همیشه نگران توام..

اما آرزو می کنم هرگز دوباره همدیگر رو نبینیم.. آیم درانینگ این سلف-لوثینگ.

Vogue

تو ندانی ک خود، ک تمام منی..

. Ross: Do you know what I like the most about "it" though ? The way it makes me feel about myself

شما هم چیزی دارید ک با نگاه کردن ب یه عکسش هم تمام جانتون لبخند شه؟

من، فرندز رو دارم. رفتن ب گالری و فولدر مای د وان ن انلی لاو و نگاه کردن به عکساشون قبل خواب، بهترین اتفاق نیمه شب های منه. چجوری انقدر دوستتون دارم رو خودم هم نمی دونم. حداقل چیزی رو دوست دارم ک هرگز نگران از دست دادنش نیستم، نگران این که اینهمه دوست داشتنم رو تحمل نکنه، این که..

من ک شعر ماندنت را، خواندم.. د ا ل

فکر ب اینکه چقدر این سبک عکاسی رو دوست دارم باعث میشه چشمام پر بشه. اینکه عکس ها چ تاثیر عمیقی رو من، رو حالم، رو روانم دارن ب کلمه نمیرسه! 

Low

اینکه دوباره منم و اینجا، فقط اینجا یعنی تلاشم برای تبدیل سوالی ک من هستم، ب جوابی ک منِ آینده م قراره باشه... و وقت تایپ این ها نمی تونم نخندم. تغییر مضحکه! انتظارش. در حقیقت تنها چیزی ک لازمه اینه ک با همینی ک هستی میک پییس کنی. با همین ها کنار بیای و آرامش داشته باشی. با همینی ک هستی.

کییپ تاکینگ اثر نکرد. ب بلونک گوش میدم. حرف زدن کار احمقانه ایه.

سخن این است که ما بی تو نخواهیم حیات

حس کنی اینهمه گرما کفاره ی تمام گناهاته و ب خودت بگی باشه، می پذیرمش و پیاده میرم تا خونه. بی رمق از کلاس بیای بیرون و یهو بابات رو ببینی ک صد متر دورتر خیلی اتفاقی از سر خیابون داره میره و خیلی اتفاقی تر سرش رو بچرخونه سمت کوچه و تو رو ببینه و اشاره کنه بیا. 

مدت ها بود اینطور ندوییه بودم. در ماشین رو ک باز کردم سرمای سیبری دیسپلی شد. گفت تو این گرما بی ماشین اومدی؟ گفتم بعضی روزها پیاده میام خونه. گفت شوخییییییییییی می کنی!! میشه مگه؟ و یکوچولو زیرپوستی احساس غرور کردم!

من برای تی شرت زرشکی ت بمیرم که همیشه نجاتم میدی. همیشه تو بدترین شرایط ب بودنت فکر می کنم، ب قد بلند و شونه های پهنت، به بازوهای قوی ت و دلم گرم میشه. و مثل اونروز ک کار داشتی اومدیم از دور دیدیمت که چطور در حال زحمت کشیدنی و یهو مامان گفت برای موهای آشفته ش بمیرم ک تو گرما داره کار می کنه و زدیم زیر خنده. تو، کوه، مامان ماه، و من دریا. 

گابیک

معشوقه مجازی..

و چه عنوانی برازنده تر از این اسم که خیلی قبل تر غاده السمان انتخابش کرد. و وقتی ب ریشه و معنای حقیقی این دو کلمه فکر می کنم و ب اون بیت از پروین ک گفت " می شناسیم حقیقت ز مجاز، چون تو بسیار در این نارون است" از خودم می پرسم ک چه ترکیبی شایسته تر از این دو کلمه برای من؟ هیچ!

باید بنشینم و همنوایی شبانه ی ارکستر چوب ها رو باز بخونم. و این بار من اون سگ سیاه خواهم شد.

 

+ترم در حال تمام شدن. شرلوک هم. صبح ها بارونه، عصرها آفتاب. صبح ها آفتابِ، عصر ها بارون. خرداد، مثل زاده هاش، بی ثبات. مثل من.

There's a silence surrounding me

Am I in love? -yes, since I am waiting. The other one never waits. Sometimes I want to play the part of the one who doesn't wait; I try to busy myself elsewhere, to arrive late; but I always lose at this game. Whatever I do, I find myself there, with nothing to do, punctual, even ahead of time. The lover's fatal identity is precisely this: I am the one who waits.

-Roland Barthes-

منم اونی ک منتظره. و هیچ چیز خوبی در این کار نیست. هیچ خیری.

بر خلاف اونچه مدتیه ب خودم قول دادم و اون چیزی نیست جز ترک نکردن صفحه ی چت وقتی کسی ک اون طرف نشسته عزیزه و سرنوشت از بین میلیاردها آدم، اون رو تو زندگی من گذاشته و منظور هیچ شخص خاصی نیست اما در عین حال هر کسی ک هست خاصه برای من و زندگی من، صفحه ی تو رو باز نمی کنم. تو ک همیشه لست اکتیویتیت یستردی رو نشون میده. تو ک میای و می پرسی دریا نرفتی؟..

و من، منتظرم اما منتظر چ چیز رو نمی دونم. رفتم. امروز کنار دریا، بین جمعیت هزار بار ب خودم گفتم ما رینا، تو متعلق ب اینجا نیستی. تو برای شلوغی آفریده نشدی، ساختت این رو نمی طلبه. 

ب پیشنهادِ  ب  ، هرروز به کیپ تاکینگ پینک فلوید گوش میدم. ب اونجا ک میگه:

ما از اینجا ب کجا میریم؟

تو جنگل، نشستم رو زمین، دنبال مرام المصری. یکی از آقایونِ اونجا اومد نشست گفت من برات پیدا می کنم. از قفسه در آورد اما نداد. باز کرد و شعری ازش رو خوند. گفت می خوام ببینم چیه که انقدر مشتاقانه دنبالشی. دوستش داری؟ گفتم چطور می تونم نداشته باشم. گفت کاش عربی ش هم کنارش بود. و این اون چیزی بود ک تو ذهنم آزارم میداد. کاش.. گفتم غاده السمان رو هم پیدا نمی کنم. دوتایی گشتیم و سه تا موجودی ش رو دستم داد. گفت نزار نمی خوای؟ گفتم فقط زن. لبخند زد، سعاد الصباح رو دو روز دیگه بیای میرسه برامون.

هر چهارتا رو بغل کردم. نفس کشیدن آسون تر شد.

قان قان

اگر خوبم بگذار قورتم بده و اگر بد، بگذار تفم کنه. از جویده و جویده شدن بیزارم.

Keep Talking