쓸쓸하고 찬란하神 – 도깨비

شب تو پارک، نگاهم ب شاخه های درخت بالای سرم بود.

پرسید چرا؟

: اگر ب تناسخ اعتقاد داشتم، دلم می خواست تو زندگی بعدیم ی درخت باشم.

گفت می خوای مثل این درخت باشی؟

: نه، این برگاش میریزه. من طاقتش رو ندارم..

گفت خب بازم دوباره برگ میاری.

: از دست دادن، به هر شکل و با هر نتیجه ای باشه دردناکه. ما فقط خودمون رو با فکر به بعدی ها گول می زنیم..

خواهرم گفت پس سرو باش. کاج.

: هوم.. شایدم درخت لیمو شدم..

اولین کلمه ای ک یاد گرفتم درخت بود.  나무 .. و من عاشقشونم. خیره موندن بهشون. یکی ازشون بودن..

و از صبح ک ایون تاک از ته ریه هاش بارها و بارها فریاد زد 보고싶다, حالم مساعد نیست. و مثل مادر فیبی وقتی فیلمی پایان غم انگیزی داشت کمی مونده ب آخر، می گفت the end و تلویزیون رو خاموش می کرد، انتهای پونزده ب خودم گفتم marina, it's the end و پایان رو ندیدم.

فرشته ی مرگ گفت فراموشی موهبت خداونده.. و من شک داشتم ک شاملم بشه..