امروز 6 مِی. چهارده سال پیش چنین روزی آب از سرچشمه قطع شد. شما شش نفر رو به جمعیت درهم شکسته ی ناظر، دست های هم رو محکم گرفتید، تعظیم کردید. اشک ریختید. قلب ها شکست اما تمام نشد. هرگز تمام نمیشه.
من، ب عنوان عضوی از ارتش شما، تا ابد بهتون وفادارم.
شما، قهرمان های بی شنل من هستید. زیباییِ زندگی من. شما من رو از بقیه متمایز می کنید
و من،
مخلوق شمام.
+به امثالِ من، که اینطور بی حد و مرز شیفته ی چیزی یا کسی هستند و از نشون دادن شیداییشون نمی ترسن میگن اکسترا!
من اکسترا م وقتی صحبت از F.R.I.E.N.D.S میشه. اکسترام وقتی چشمام پر اشکِ وقتی از امروز می نویسم. روزی که برای همیشه فرندز ب پایان رسید. این روزها، حالم حالِ درستی نیست اما میشینم و نگاهتون می کنم. حالم دگرگون میشه..
- يكشنبه ۱۶ ارديبهشت ۹۷