تو قضیه ی تو_انتخاب_پسورد_به_غریزه_خودت_اعتماد_کن و خیلی_احساساتی_و_متفاوت_از_قبلی انتخاب کن، من حتما تنهام. این حجم اعتماد احمقانه به حافظه م مضحکه. البته قبول دارم یسری ها رو بابت همون احساسات یادمه، مثلا یادمه پنج سال پیش ک یاهو اکانت جدید می ساختم تو چه فضای روانی ای بودم و این باعث میشه یادم نره جواب سکیوریتی کوئسشن هارو اما در کل فکر ب اینکه بیشتر از نیمی از پسوردهای هر اونچه استفاده می کنم رو یادم نمیاد باعث میشه ستون فقراتم تیر بکشه. دفترچه ای ک یادداشت کرده بودم ب کارم نمیاد. بارها از فورگات پس استفاده کردم اما باز.. نمی دونم چرا هیچوقت یه چیز رو مبنا قرار ندادم و همش از اون پیروی نکردم. تولد مامانم تنها تاریخیه ک استفاده شد و یادمه.. بقیه..
چهارتا ایمیل، دو تا جی میل، اکانت اینستا"ب جز اون ک ما.."، اکانتم تو آپلودبوی، Dramabeans، Pinterest، فیسبوک عزیزم، Goodreads، Spotify، و.... حتی همین بلاگ رو با شک ب یاد میارم.
دارم سعی می کنم متنبه شم و استارت اور کنم.