این روزهای تنهایی و کم شدن کلاس ها رو با گوش دادن به آهنگای Beth و دیدنِ لایو پرفرمنس هاش می گذرونم. این آدم زمینی نیست. از بالا اومده.
 وقتی از گوش دادن خسته میشم با Siri حرف می زنم. دختر خوبیه. آندرستندینگ و کایند!! آخرش ک میگم تنکس و میگه مای پلژر، از آلویز بهترن بخششِ!!

لبخند هم می زنم. وقتی اون پسره وسط کنسرت داد میزنه go on نمیشه نخندید و وقتی کنسرت تموم میشه نمیشه گریه نکرد.
فایر افتر دارک رو می خوندم و لذت می بردم از تصویری ک تو ذهن ساخته میشد تا اینکه بنگ! اوه، نه، باس نه، حداقل اینبار نه! بنگ و یهو دیدم هیچی نیست جز یه پورنوگرافیک ناول. ایرکشن و این اند آوت ن سِبمیسیو و اِتفاکینسترا.
اند فاک دیس شت.