تمام صبح منم و آنفرگاتن..رفتن تو دل جنگل
و جو ستریانی گوش دادن ب نظر ایده ی خوبی نمیاد. وقتی تو ارتفاعاتِ
دیلمانی Uaral می طلبه، یکی از همون آهنگایی ک هربار پلِی میشه نمی تونم
اووووف نگم! بندی ک هیچ اثری از خودشون نگذاشتن، هیچ عکسی ازشون نیست،
ناشناخته مثل حسی که تک تکِ ترک هاشون منتقل می کنن.. دردِ درونی و دردِ کشور رنج دیده ی خودشون شیلی..
- سه شنبه ۱ تیر ۹۵