منم گاهی اینطور خیره میشم ب مارینای توی پنجره..
چقدر فرقِ بین این دو.. بین ماتیلدای اینور و ماتیلدای اونور.. اینور چ شکننده و نگران، اونور چ محکم و مطمئن.. تقصیر چشم هاست..
تو اون "گاهی هایِ من"، گاهی دستامو میارم بالا و با دو انگشت چشمام رو می پوشونم، فقط با دو انگشت.. از بین اون دو مارینای تو شیشه رو میبینم.. وای ک چقدر فرق داره با من.. تقصیر چشمامِ..
