باز شب شد و باز کردم این در رو.. دری ب روی آزادی، آزادیِ خود واقعیم بودن.. پست هام این ی مدت، یعنی از وقتی ب این جای غریب بین این آدم های غریب اومدم از همشه بی معنی تر شده..

اما..

راستی، اون شعر محمدرضا عبدالملکیان با صدای خسرو شکیبایی..



زیبا

زیبا هوای حوصله ابری است

چشمی از عشق ببخشایم

     تا رود آفتاب بشوید

                        دلتنگی مرا

زیبا

زیبا هنوز عشق

در حول و حوش چشم تو می چرخد

                               از من مگیر چشم

                                      دست مرا بگیر و کوچه های محبت  را

                                                                               با من بگرد .

یادم بده چگونه بخوانم

تا عشق در تمامی دل ها معنا شود

       یادم بده چگونه نگاهت کنم که تردی بالایت

                                                   در تند باد عشق نلرزد

زیبا

آنگونه عاشقم که حرمت مجنون را

                                      احساس می کنم

آنگونه عاشقم که نیستان را

                                      یکجا هوای زمزمه دارم

آنگونه عاشقم که هر نفسم  شعر است

 زیبا

       چشم تو شعر  

                    چشم تو شاعر است

                            من دزد شعرهای چشم تو هستم

زیبا

زیبا کنار حوصله ام  بنشین

بنشین مرا به شط غزل بنشان

بنشان مرا به منظره عشق

بنشان مرا به منظره باران

بنشان مرا به منظره رویش

                                         من سبز می شوم

زیبا ستاره های کلامت را

      در لحظه های ساکت عاشق

                                        بر من ببار

بر من ببار تا که برویم بهار وار

چشم از تو بود و عشق

                                بچرخانم

                                       بر حول این مدار

زیبا تمام حرف دلم این است

من عشق را به نام تو آغاز کرده ام

                  در هر کجای عشق که هستی

                                                                    آغاز کن مرا...